Türkiye’nin Mirası Somut Olmayan Kültürel Miras Serisi 1 | Sandık, Sepet, Sele, Küfe, Fıçı, Çuval, Torba, Bohça, Medil, Hokka, Kutu | Emine Gürsoy Naskali

Bu kitap çeşitli nesneleri muhafaza için üretilen sandık, sepet, sele, küfe, fıçı, çuval, torba, bohça, mendil, hokka, kutu gibi şeylerin çeşitlerini, isimlerini, şekillerini, evsafını, yapım biçimleri ve işlevleri anlatmaktadır. Bugün çöŋek, ükek, tutma, türgek, bog, çug, yetgek, kabırçak, arçı, kiz, tagar, yançuk gibi eski Türkçede kullanılan bazı muhafaza isimleri unutulmuş, ambalaj gibi yeni isimler kullanıma girmiştir. Kitapta meslek olarak muhafaza nesnelerini üreten esnaf (mesela, sepetçiler, fıçıcılar, küfeciler) ve çuval fabrikası gibi fabrikalar ele alınmıştır. Muhafaza nesneleri birer ölçü birimi ve vergi matrahı da olmuştur. Muhafazalar mitolojide, destanlarda, masallarda, türkülerde, divan edebiyatında, modern edebiyatımızda ve geleneklerde yer bulmuştur: İnançların gölgesinde suya bırakılan sepetler, Mehmet Âkif’in “Küfe” başlıklı manzum hikâyesi, bohçacı çöpçatanlar gibi. Halk edebiyatı da “sepet sepet yumurta, sakın beni unutma” diye seslenmiştir.